Geld uitgeven om de bezuinigingen op het ambtenarenapparaat te versnellen kan best, maar wel met een deugdelijk plan van aanpak. En zonder een sluiproute dat de gemeente vooral comfort voor zichzelf gaat bieden. Raadslid Joost Pals legt het uit in deze column.
Personele kosten ambtenarenapparaat omlaag
De bezuinigingen op het ambtenarenapparaat zijn nodig om de gemeentelijke financiën weer op orde te brengen. Om dat uit te kunnen voeren, vroeg het college onlangs om geld voor de frictiekosten. Dat zijn incidentele kosten om structurele besparingen mogelijk te maken.
Je hebt in Nederland immers arbeidsrechtelijke bescherming. Dat is maar goed ook, want het voorkomt dat mensen als wegwerpmiddelen worden behandeld. Je staat niet plots met een kartonnen doos met je spulletjes op straat. Dat geldt ook voor de gemeente. Bovendien gaat de bescherming van ambtenaren nog een stapje verder dan bij andere werknemers. Ondanks gewijzigde wetgeving op dit vlak.
Wil je als gemeente de personele kosten omlaag krijgen, dan zijn er een aantal routes. Die routes kosten tijd of geld. Je kunt wachten tot ambtenaren met pensioen gaan, maar dat kan soms erg lang duren. Samen naar werk zoeken buiten de organisatie is een mogelijkheid. Ook het afkopen door middel van een zogenoemde vaststellingsovereenkomst kan een optie zijn.
Een luxepositie voor ambtenaren
Het college noemt nog een andere mogelijkheid. Doorstromen naar een functie in een lagere salarisschaal, maar dan wel met behoud van het hogere salaris. Dat is een uiterst onwenselijke gang van zaken. Een ambtenaar die gebruik kan maken van dat comfort zal de gemeente niet gauw meer verlaten: zo'n luxepositie vindt ie ergens anders nooit meer. Het is ook oneerlijk ten opzichte van collega's die in de gewone salarisschaal zitten, zonder behoudbonus.
Ik ken de mores van de gemeente Bergen op Zoom langer dan vandaag. Men is erg goed om goed voor zichzelf te zorgen. Ook het college wil het vooral gezellig houden in het overleg met de vakbonden. De wethouder vond het belangrijk om "goed nieuws" te kunnen brengen bij de vakbonden. Zo zei ze het gewoon in de raadsvergadering.
Kijk, dat er op een nette manier met mensen wordt omgegaan, dat spreekt voor zich. Natuurlijk. Maar er zijn gradaties van comfort en er is ook nog zoiets als redelijkheid. Uiteindelijk hebben we het hier wel over gemeenschapsgeld, onze belastingcenten.
3,5 miljoen euro vragen, zonder een plan
Wat de kwestie niet eenvoudiger maakte, was dat het college aanvankelijk helemaal geen plan verstrekte. Wel het geld vragen, maar zonder afspraken over de aanpak. Voor de goede orde, het gaat hier om een budgetaanvraag van 3,5 miljoen euro.
Ik weet niet wat uw ervaringen zijn, maar ik kom er zelf op het werk niet mee weg, als ik om 3,5 miljoen euro vraag en verwacht dat de directie me op mijn blauwe ogen vertrouwt. Dat is niet realistisch en niet professioneel.
Toch reageerde het college beteuterd, met veel woorden en weinig rationele argumenten. Schoorvoetend en pas na grote druk van een deel van de gemeenteraad is het college nu gekomen met een eerste onderbouwing.
Pas na grote druk kwam het college met een plan
Wat me overigens enorm verbaasde was de gemakzucht van een deel van de gemeenteraad. Een onderbouwing voor 3,5 miljoen euro werd simpelweg niet nodig gevonden door CDA, BSD, GroenLinks, PvdA, VVD, SP en 50plus.
Gelukkig dacht een meerderheid daar anders over. Als Lokaal Realisme trokken we hier samen op met GBWP, Samen0164, Lijst Linssen en D66. Zij ondersteunden ons amendement dat ervoor zorgt dat er éérst een fatsoenlijk plan moet zijn, voordat er 3,5 miljoen euro beschikbaar wordt gesteld. En zo hoort het.
