Lokaal Realisme wil dat er bij nieuwe maatschappelijke voorzieningen beter wordt gekeken naar wat een wijk aankan. Bijvoorbeeld rond de Glacisstraat en Antwerpsestraatweg, maar ook elders, is de druk te hoog geworden. Het doorgeslagen beleid van ambulantisering leidt tot overlast en spanningen
Maatschappelijke voorzieningen vestigen zich steeds vaker in dezelfde buurten. Dat leidt tot een stapeling van maatschappelijke functies. Lokaal Realisme vindt dat er méér aandacht moet komen wat een wijk nog kan dragen.
Afgelopen dinsdag sprak de gemeenteraad over de 'Woonzorgvisie'. Lees hieronder de bijdrage die ons burgerlid Dorien van der Kort hierover gaf. Daarin vroeg ze ook om aandacht voor een heel ander onderwerp binnen deze visie, namelijk meer levensloopbestendige woningen, zodat ouderen ook daadwerkelijk langer thuis kunnen blijven wonen.
Betoog over de woonzorgvisie
De woonzorgvisie is een eerste stap. Lokaal Realisme ziet mogelijkheden, maar wijst ook op de harde realiteit: een visie alleen is niet genoeg. Onze samenleving vergrijst, de zorg staat onder druk, en de woningmarkt is overbelast. Een betere afstemming tussen wonen, zorg en ondersteuning is noodzakelijk.
Maar de vraag is: levert deze visie échte oplossingen voor de urgente problemen van nu? Of blijven we steken in ambities zonder concrete resultaten?
Veiligheid en leefbaarheid in de wijken
Neem de Glacisstraat. Onze fractie had daar afgelopen week nog een gesprek met inwoners. Deze inwoners maken zich zorgen over overlast door dak- en thuislozen. Er komt een nieuw project voor begeleid wonen - open, zonder duidelijke doelgroep. Of de Antwerpsestraatweg, waar een opvang voor jeugdigen met zorgvragen wordt geopend.
Buurtbewoners vragen zich terecht af: wat betekent dit voor onze veiligheid en leefbaarheid? Deze voorbeelden tonen aan: de praktijk vraagt om duidelijke antwoorden, en niet enkel taal die ruimte laat voor vrijblijvendheid.
Ambulantisering: overlast in de wijken
Zo ook een cruciaal punt: Ambulantisering is voor veel doelgroepen wenselijk, maar er is een groep die door verslaving of verward gedrag zóveel overlast veroorzaakt, dat dit niet langer ten koste mag gaan van de leefbaarheid en veiligheid in onze wijken. De vrijheid van het individu stopt waar die van anderen wordt beperkt.
Wij maken daarom een duidelijk onderscheid tussen zorg en opvang. Zorg, vooral als die 24/7 wordt geboden, kan in woonwijken. Maar opvang hoort elders thuis. Dat standpunt hebben wij dit jaar al meerdere keren bevestigd, onder andere in verschillende moties.
Ruimte voor ouderen om langer thuis te wonen
De woonzorgvisie noemt belangrijke thema’s: langer thuis wonen voor ouderen, ondersteuning voor mensen met een beperking, en hulp voor kwetsbare groepen. Bergen op Zoom kent ook een behoorlijke vergrijzing.
Er zijn levensloopbestendige woningen nodig, aangepaste woonvormen, en goede zorgtoegang. Toch is de voorraad geschikte woningen beperkt. De motie van GL/PvdA gaat over combineren van ouderen en jongeren huisvesting. Wij steunen die motie.
Eerlijke verdeling
Dan de financiën. De visie spreekt over woningaanpassingen en nieuwbouw, maar is er budget voor 2026? Hoeveel geld is beschikbaar voor dak- en thuislozen, verslaafden, en mensen met complexe problematiek?
Het principe ‘fair share’ wordt genoemd, maar hoe wordt die verdeling eerlijk gemaakt? Wie neemt verantwoordelijkheid? Wie betaalt de nieuwe woonvormen? En hoe voorkomen we dat mensen vastlopen in een eindeloze opvangcyclus, zonder uitzicht op een eigen woning?
Meer daadkracht en concrete doelen
De visie is een goed begin. Het vraagt wel om stevigheid in de volgende stap. Concrete doelstellingen, tijdspad, en afspraken met betrokken partijen. Aangezien de groep mensen die tussen wal en schip valt, nog steeds groeit.
Wat nodig is
Dit is wat nodig is: een uitvoeringsprogramma met SMART-doelstellingen. Financiële duidelijkheid. Samenhangende zorg: Dakloosheid gaat vaak samen met verslaving, psychische problemen, en fysieke beperkingen. Daar is langdurige, integrale ondersteuning voor nodig. Waar mogelijk versnelling: Kwetsbare groepen kunnen niet wachten. Ze verdienen nu perspectief.
Nog veel werk aan de winkel
Lokaal Realisme zal voor deze visie stemmen, maar met een uitdrukkelijke opdracht aan het college: werk in de uitvoering - zowel regionaal als lokaal - aan de tekortkomingen die onder andere wij signaleren. Een visie zonder uitvoering is als een huis zonder fundering.
Laten we niet práten over samenwerken, maar samenwerken om resultaten te boeken. Want zonder daadkracht blijft deze visie een risico - vooral voor de mensen die het hardst hulp nodig hebben. Kortom: er is nog veel werk aan de winkel. Wij zullen dat kritisch blijven volgen.
Dorien van der Kort, 21 oktober 2025
